Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Jaki jest czas uzyskania Certyfikatu w Systemie KZR INiG?

Czas uzyskania Certyfikatu KZR w systemie INiG-PIB warunkowany jest następującymi czynnikami:

  •  wdrożenie systemu w przedsiębiorstwie (czas zależny od przedsiębiorcy)
  •  przeprowadzenie audytu i wystawienie certyfikatu (czas zależny od możliwości jednostki certyfikującej)
  • przekazanie informacji do Systemu KZR INIG od jednostki certyfikującej o wydaniu certyfikatu.

Zamieszczenie informacji o wydanym certyfikacie na stronie internetowej Systemu: do 3 dni roboczych.

Czy System KZR INiG akceptuje deklaracje producentów rolnych złożone na formularzach innych uznanych przez Komisję Europejską systemów certyfikacji?

Tak, jeśli w sposób wyraźny potwierdza spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju zgodnie z dyrektywą 2009/28/WE przez dane surowce rolnicze.

Czy biomasa - surowiec rolniczy pochodzący z gospodarstwa spoza cross-compliance spełnia KZR?

Gospodarstwo rolne, nie objęte systemem płatności w ramach zasady wzajemnej zgodności, może produkować biomasę spełniająca KZR, jeśli określone kryteria zrównoważonego rozwoju są spełnione (kryteria dotyczące gruntów). Jest to weryfikowane podczas audytu.

Czy wszyscy w łańcuchu dostaw biopaliw muszą być certyfikowani?

Wszyscy, którzy kupują i sprzedają ziarna, surowce, olej itp. , stają się właścicielem biomasy/przetworzonej biomasy, muszą być certyfikowani.

Czy w deklaracji producenta rolnego informacje dotyczące działek (numery, powierzchnie) mogą być uzupełniane podczas audytu?

Tak, informacje te mogą być uzupełniane w trakcie audytu u producenta rolnego.

Czy System KZR INiG wymaga generowania osobnego dokumentu (typu POS) poświadczającego spełnienie KZR dla sprzedawanej partii towaru?

Jednym z założeń Systemu KZR INiG jest to, żeby nie stwarzać w przedsiębiorstwie nadmiernych obciążeń administracyjnych (patrz dokument System KZR INiG/7 p. 4) . Dlatego zaleca się rozbudowę już istniejącego systemu magazynowego lub finansowo-księgowego o elementy KZR. W związku z tym każdy przedsiębiorca może zmodyfikować już funkcjonujące dokumenty towarzyszące sprzedaży (np. dowód dostawy lub inne), tak żeby zawierały wszystkie informacje zdefiniowane jako "dane wyjściowe" w System KZR INiG /7 w punkcie 5 . Tak więc nie ma potrzeby generowania dodatkowego dokumentu, ważne, aby pełny zakres danych był przekazywany odbiorcy towaru. Jeśli z punktu widzenia organizacji pracy przedsiębiorstwa, stworzenie dodatkowego dokumentu jest korzystne, System KZR INiG nie wyklucza takiej możliwości.

W liście pytań kontrolnych, w kolumnie wymagane dokumenty niejednokrotnie wymienionych jest kilka dokumentów, które są pozyskiwane z różnych źródeł. Czy to oznacza, że w każdym przypadku, wszystkie z wymienionych dokumentów muszą być przedstawione audytorowi?

Jeśli jeden z wymienionych dokumentów w pełni i jednoznacznie potwierdza spełnienie danego wymagania jest to wystarczające, nie ma potrzeby dostarczania pozostałych dokumentów. Akceptowalne jest również przedstawianie  innych, nie wymienionych w tabeli  urzędowych dokumentów, jeśli w sposób jednoznaczny potwierdzają spełnienie danego wymagania.

Czy weryfikacja tego, że uprawy nie były prowadzone na terenach chronionych prawem może zostać przeprowadzona w oparciu o zestawienie danych z http://crfop.gdos.gov.pl/CRFOP/index.jsf z dokumentami producenta rolnego (mapy, zdjęcia satelitarne)?

Tak,  weryfikacja tego, że uprawy nie były prowadzone na terenach chronionych prawem może zostać przeprowadzona w oparciu o zestawienie danych z http://crfop.gdos.gov.pl/CRFOP/index.jsf z dokumentami producenta rolnego (mapy, zdjęcia satelitarne). Jeśli to porównanie nie dawałoby jednoznacznego potwierdzenia, wtedy należy wykorzystać dokumenty dostępne w gminie lub starostwie.

Czy ocenie podczas audytu podlegają wszystkie grunty producenta rolnego?

Ocenie podlegają tylko grunty, na których uprawiane były surowce do produkcji biopaliw, zamieszczone na deklaracji producenta rolnego. Jeśli rolnik część swojego areału przeznaczył pod uprawy na inne cele (np. spożywcze), te grunty nie podlegają ocenie w trakcie audytu.

Dostawca surowca, który posiada certyfikat na zgodność z innym, uznanym przez KE systemem, nie przekazuje informacji o wielkości emisji gazów cieplarnianych w związku ze zmianą sposobu użytkowania gruntów

Zgodnie z artykułem 19 ust.1 pkt. a dyrektywy 2009/28/WE, stosownie wartości standardowych emisji gazów cieplarnianych (GHG) jest warunkowane brakiem ich emisji GHG w związku ze zmianą sposobu użytkowania gruntów. Dlatego, jeśli dostawca uzyskał certyfikat w ramach uznanego przez KE systemu i deklaruje stosowanie wartości standardowych, to oznacza to, że zostało przez niego zweryfikowane i potwierdzone, że nie występował ten rodzaj emisji GHG związanej ze zmianą sposobu użytkowania gruntów. Natomiast, jeśli dostawca podał rzeczywistą wartość emisji GHG, a obliczenia zostały zweryfikowane w trakcie audytu, oznacza to, że emisja GHG wynikająca ze zmiany sposobu użytkowania gruntów została w tych obliczeniach uwzględniona.
Informacje te dotyczą jedynie pierwszego punktu skupu.
W punkcie: „emisja w ujęciu rocznym spowodowana zmianami ilości pierwiastka węgla w związku ze zmianą sposobu użytkowania gruntów” należy wpisać:
„dane weryfikowane na poziomie FGP”.

Certyfikowany w ramach innego systemu, dostawca surowca nie przekazuje informacji dotyczących regionu NUTS II.

Wysokość wskaźnik emisji GHG, szacowanego na poziomie NUTS 2 danego kraju, określa możliwość stosowania wartości standardowych, co zostało już zweryfikowane u certyfikowanego producenta biomasy. Dane te w sposób pośredni zawarte są w informacji o kraju pochodzenia surowca oraz podanej wartości emisji gazów cieplarnianych. Wobec tego, w przypadku braku uzyskania tych danych od dostawcy, w polu „region NUTS2” należy wpisać: "Dane zawarte w kraju pochodzenia surowca, zweryfikowane u producenta biomasy".

Jak udokumentować status gruntu, w przypadku nabycia gruntów po roku 2008, jeśli dopłaty pobierał poprzedni właściciel?

Obecny właściciel gruntów ma prawo do uzyskania  danych historycznych dotyczących danego gruntu z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, jeśli były pobierane dopłaty, z wyjątkiem danych wrażliwych (takich jak wysokość dopłat).

Jak traktować melasę w KZR-INiG?

Do czasu uzyskania jednoznacznych ustaleń na poziomie systemów dobrowolnych, System KZR INiG traktuje melasę, jako pełnowartościowy surowiec

Jak postępować w przypadku kontraktacji zbiorów tegorocznych przeprowadzonej w roku ubiegłym, gdy deklaracje producentów rolnych dotyczące zbiorów tegorocznych były składane zgodnie ze wzorem innych systemów certyfikacji? Czy takie deklaracje będą mogły być uznane w ramach Systemu KZR INiG?

Tak, takie deklaracje będą mogły być uznane pod warunkiem uzupełnienia brakujących informacji.  Numery działek mogą zostać uzupełnione podczas audytu u producenta rolnego. W przypadku daty i wielkości dostawy należy podać: „zgodnie z kontraktem nr …”. W takim przypadku kontrakt i deklaracja producenta rolnego są jednoznacznie powiązane i identyfikowalne. Przedstawiony sposób postępowania może być przyjęty w latach następnych.

Jakie zasady audytowania powinny być zastosowane w przypadku punktu zbiórki odpadów?

W przypadku audytu punktu zbiórki odpadów należy stosować procedury analogiczne, jak dla punktu skupu ziarna, z uwzględnieniem spełnienia wymagania, że audytor jest zobligowany do weryfikacji pochodzenia surowca.

Należy przeprowadzić audyt grupowy miejsc powstawania odpadów (np. restauracje, ubojnie itp.), liczba audytowanych dostawców odpadów/pozostałości wynosi pierwiastek kwadratowy z liczby podmiotów dostarczających ten rodzaj surowca.

Gorzelnia kupuje odpad od pośrednika zajmującego się skupem odpadów i pozostałości. Czy w zakresie certyfikacji powinna uwzględnić „punkt zbiórki i przetwarzania/utylizacji odpadów”?

Nie, gorzelnia nie powinna podawać takiego zakresu certyfikacji.

 Zakres punkt zbiórki i przetwarzania odpadów/pozostałości dotyczy tylko podmiotów gospodarczych zajmujących się odbieraniem odpadów/pozostałości bezpośrednio w przedsiębiorstwie, gdzie te odpady/pozostałości powstają, np.  odbieraniem oleju posmażalniczego z restauracji,  przeterminowanych produktów piekarniczych itp.  Punkty zbiórki odpadów są pierwszym ogniwem odbierającym surowce odpadowe z miejsca, gdzie powstały (analogicznie jak punkty skupu ziarna).

W opisanym przypadku gorzelnia odbiera surowce odpadowe już od punktu zbiórki odpadów, więc nie jest pierwszym ogniwem odbierającym surowce odpadowe z miejsc, gdzie odpady/pozostałości powstały.

Pierwszy punkt zbiórki odpadów musi mieć certyfikat KZR INIG wydany w ramach uznanego przez KE systemu certyfikacji.

Firma przyjmuje deklaracje rolników podających wartości emisji GHG na poziomie NUTS II, odbiorca życzy sobie standardowe, czy firma może podawać dalej wartości standardowe?

Tak, jeśli warunki stosowania wartości standardowych są spełnione.

Firma przyjmuje deklaracje rolników deklarujących wartości standardowe. Na deklaracjach zamieszczone są również emisje GHG na poziomie NUTS II. Czy firma może dalej sprzedawać ziarno podając wartości emisji GHG NUTS II?

Tak, firma może w ten sposób postępować.

Czy przy zmianie systemu certyfikacji, surowiec nabyty podczas obowiązywania poprzedniego certyfikatu, pozostaje zrównoważony po uzyskaniu nowego certyfikatu w ramach KZR INiG?

Tak, pod warunkiem zachowania ciągłości certyfikacji. Towar, któremu nadano status spełniającego kryteria zrównoważonego rozwoju w systemie takim jak. np. RedCert,  jak najbardziej zachowuje ten status w KZR INiG,  gdyż są to systemy równoważne zatwierdzone przez Komisję Europejską i wzajemnie się uznające. Klient przenosi w ramach systemów stan produktu zrównoważonego na nowy system.

Zakres danych wejściowych/wyjściowych obejmuje punkt „odległość transportu”. Czy w każdym przypadku ta odległość musi być wprowadzana i czy dotyczy ona dystansu pomiędzy dostawcą a odbiorcą?

Jeśli dla danej ścieżki produkcji biopaliw w dyrektywie RED jest podana wartość standardowa dla transportu (patrz dokument System KZR INIG/8 tabela 5 str. 38 - http://www.kzr.inig.eu/file/repository/system_kzr_inig_8_pl_ver_2.pdf ), możliwe jest wykorzystanie tej wartości. Decyduje o tym podmiot będący na początku łańcucha, tzn. pierwszy punkt skupu. Jeśli przyjmie on wartość standardową emisji GHG dla transportu , w polu „odległość transportu”  wprowadza zapis „wartość standardowa, nieuwzględniona w podanym wskaźniku emisji GHG”.  Informacja taka jest przekazywana w całym łańcuchu dostaw, aż do wytwórcy biokomponentu, który w swoich obliczeniach uwzględnia stosowną wartość.

Czy cukrownia może posłużyć się wartością emisji GHG dla produktu na wyjściu z zakładu jakim jest melasa w jednostkach gCO2/MJ?

W dokumencie System KZR INiG/8 pkt. 4.2.2 Stosowane jednostki zapisane zostało:

Zgodnie z wymaganiami dyrektywy RED1, jedyną dopuszczoną jednostką dla określenia intensywności emisji gazów cieplarnianych jest gCO2eq/MJ energii zawartej w biopaliwie. Ze względu na różnorodność branż występujących w łańcuchu dostaw, dopuszcza się również stosowanie jednostek odpowiednich dla danego ogniwa. W praktyce, trudne jest określenie emisji generowanej na poszczególnych etapach przetwarzania biomasy w odniesieniu do energii zawartej w biopaliwie, jeśli ostateczne przeznaczenie biomasy nie jest znane. W takim przypadku emisja gazów cieplarnianych wyrażana jest w jednostce, w której rozliczany jest produkt, na tym etapie produkcji (może być to w odniesieniu do masy lub objętości).

Cukrownia, w której uzyskiwana jest melasa, prowadząca obliczenia wartości rzeczywistych emisji GHG nie zna ostatecznego przeznaczenia swojego produktu, nie ma informacji odnośnie wydajności i stopnia konwersji gorzelni, która ten produkt odbiera. W związku z tym nie może wyznaczyć emisji GHG w odniesieniu do energii zawartej w biopaliwie i powinna podawać wskaźniki emisji wyrażone w odniesieniu do jednostki masy. Ważne jest również przekazanie informacji, czy podana wartość uwzględnia emisję GHG wygenerowaną na etapie uprawy buraka cukrowego.

Czy jeśli gorzelnia posiada decyzję środowiskową na wytwarzanie odpadów w postaci wywaru gorzelniczego, który zostaje wykorzystany w procesie odzysku odpadów R 10 – nawożenie pól, możliwe jest alokowanie emisji GHG do destylatu oraz wywaru?

Jeśli wywar spełnia wymagania Ustawy z dnia 10 lipca 2007 o nawozach i nawożeniu, może być potraktowany, jako nawóz, oraz możliwe jest zaalokowanie emisji GHG również do wywaru.

Jak postąpić w sytuacji, w której odbiorca „biomasy KZR” nie otrzymał informacji dotyczącej emisji z transportu? Czy należy wówczas przyjąć wartość standardową zgodnie z dyrektywą? Jak postąpić, gdy dotyczy to przypadku ścieżki niewskazanej przez dyrektywę, a w łańcuchu dostaw istnieje kilka podmiotów, którzy nie przekazywali tej informacji (urwanie ścieżki z danymi)?

Wartość standardowa również dla etapu transportu, może być  stosowana wyłącznie, gdy dana ścieżka produkcji jest zdefiniowana w dyrektywie RED. Dostawca powinien zaznaczyć na dokumencie dostawy, fakt stosowania wartości standardowych, tym samym potwierdzając, że nie prowadził obliczeń emisji rzeczywistych dla tego etapu.  Jeśli dna ścieżka produkcji biopaliw nie jest podana w dyrektywie RED, konieczne jest prowadzenie obliczeń wartości rzeczywistych. Wymogiem prowadzenia takich obliczeń jest zapewnienie ciągłości informacji o emisji GHG z transportu pomiędzy kolejnymi podmiotami obracającymi biomasą. W przypadku „przerwania łańcucha” tj. braku takich informacji od dostawcy nie jest możliwe prowadzenie obliczeń a tym samym przyjęcie danej partii towaru.